Een maatje voor de liefde?
Leiden, maandag 28 februari 2005
Lieve Liefdescursisten,
In onze moderne maatschappij staat romantiek laag aangeschreven.
Zeker, passie mag, maar alleen op Valentijnsdag en verjaardagen,
of het is iets voor in bed. Wie een gepassioneerd gevoelsleven
leidt, krijgt al snel een verwijsbriefje van de huisarts en
het advies iets aan de geestelijke gezondheid te doen. Want
het moet minder, vlakker, degelijker, alledaagser. In Nederland
moet de liefde even plat als een polder zijn.
"Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg." Dát
zeggen ze hier. Pas moi!
Ja, uw Liefdesdocente is in mineur. Met het voorbijgaan van
Valentijnsdag en de hier en daar emotionele nasleep, sukkelen
de dingen in liefdesland weer door zoals ze waren. Liefdescursisten
schrijven aan me, dat ze op zoek zijn naar een maatje. Ik
begrijp dat niet.
Een maatje haring?
Dat niet.
Een blindengeleidehond?
Evenmin.
Een eh... ellenmaat?
Ach.
Liefdescursisten, indien u hier bent, en dat
bent u, dan heeft u geen maatje nodig maar een Geliefde. Dat
is een heel andere entiteit.
Velen onder u denken dat een maatje ideaal
is voor de liefde. Men denkt hetzelfde, voelt hetzelfde en
doet hetzelfde. Kortom, men is hetzelfde en toch anders en
zo kan men dan samen oud worden, in de langzame tred van dag-in,
dag-uit vertrouwd te zijn met elkaar. Zo vertrouwd, dat u
feitelijk samen één bent. U draagt elkaars sokken.
U geeft elkander praktische cadeaux, die betaald zijn van
de gemeenschappelijke rekening. En dan voelt u toch een leegte
en schrijft moi, die niets dan passie is.
Goed gekozen, zeg ik u. Want ik kan u van die waangedachte
genezen, dat een maatje uw Geliefde moet zijn.
Een romantische liefdesrelatie kenmerkt zich door de aanwezigheid
van romantiek. Een emotie van het hart. Voor een ander.
Een hart is gevoelig - laat iemand er maar eens eventjes op
staan - en dus reageert het op de kleinste veranderingen.
Hoe, hangt af van degene van wie het hart is.
Er zijn Liefdescursisten, die hartstochtelijk liefhebben.
Zo'n hart springt op bij de aanblik van de Geliefde en klopt
van verlangen als die een enkele seconde uit zicht is.
Wie last heeft van verlatingsangst, bezit een hart dat bij
een zuchtje wind al in elkaar krimpt: die ander zal toch niet...?
Dan zijn er die zich, al tijdens de romantische liefdesrelatie,
verharden tegen een mogelijke teleurstelling. Zulke harten
zijn erg groot en daardoor gemakkelijk te kwetsen. Die voelen
zich veilig achter een schild van cynisme.
Romantiek vraagt om emoties, om woorden, om daden, alles
romantisch van aard. Niets breekt een verliefd hart sneller
dan als een maatje
behandeld te worden.
Zo is het hart. Zonder hart geen romantiek, zonder romantiek
geen romantische liefde. Rien de rien, c'est tout.
Jazeker, 't is een kwetsbare aangelegenheid. Maar dat is
de romantische liefde nu eenmaal. Wilt u absolute zekerheid,
neem dan een hond, die opgezet is. Zoiets blijft altijd goed.
Een maatje, dus. Dodelijk vertrouwd.
De beloningen voor het romantisch liefhebben zijn groot.
Immens. U voelt een gouden warmte door uw hart stromen, u
vertrouwt het leven, u bent blijer en gelukkiger. U bent een
goed mens. U kent liefde.
Een máátje? Ja, als u daar nu nog naar verlangt,
is het toch beter dat u mijn Liefdeslessen vanaf het begin
opnieuw bestudeert. Ik wil dat woord niet meer horen.
Ervaar ook het Leermoment van deze week: romantiek is niet
voor maatjes.
Komende maandag is het alweer maart. Lente op komst. Lammetjes,
tulpen, tortelduifjes. Vele Liefdescursisten krijgen bij die
gedachte alleen al last van voorjaarshormonen en neigen ertoe
wilde plannen te ontwikkelen, waarvan nachtelijke serenades
de eenvoudigste zijn.
Niet doen! Hou het eenvoudig. Begin met bloemen geven. Dat
is al moeilijk genoeg. Welke bloemen, aan wie, hoeveel bloemen,
zelf plukken of laten bezorgen en wat mag men als reactie
verwachten, zo iets? U ziet het, er zijn meer vragen die u
zelf kunt beantwoorden. Maandag
7 maart verneemt u hoe het
zit van moi,
uw Liefdesdocente,
Vilan van de
Loo
|