De Valse Start

Leiden, maandag 10 mei 2004

Lieve Liefdescursisten,

Zelfvoldaan blikt u terug op de weken, of neen, de maanden die achter u liggen. O, welk een verdriet heeft u toch geleden en wat bent u er goed doorheen gekomen! U was sterker dan u zelf dacht, veerkrachtiger ook, en omdat uw gebroken hart geheeld is, bent u, zoals u dat modern zegt, er weer helemaal klaar voor.

Vraiment!

Er zijn uitdrukkingen waarvan de betekenis voor moi een mysterie blijft. Er klaar voor zijn, dat doet moi denken aan een kalkoen die vers uit de oven komt, om geserveerd te worden aan hongerige eters. Die kalkoen is dan "er helemaal klaar voor". U merkt, uw Liefdesdocente heeft in het verre Amerika admirers die haar voorzien van allerlei, en ook van kennis aangaande het folkloristische Thanksgiving. Hence de kalkoen.

Ook hoort moi soms zeggen, dat iemand er voor wil gaan.

Gaan wat?

Ergens voor gaan staan? Gaan zitten? Liggen misschien? En wáárvoor dan wel? Het blijft onduidelijk, want de conversatie draaft door, het enige onzinnige onderwerp na het andere passerend. Van liefde voor het woord kan men tegenwoordig maar weinigen beschuldigen.

Enfin. U bent bereid om weer lief te hebben, laat ik het zo formuleren.

Het komt voor, dat u denkt dat uw hart geheeld is, maar dat het hart dat niet denkt. Het heeft nog steeds pijn. Verdriet. Verlangt terug. Wil rust, slapen, of zwerven door herinneringen die niet vervagen.

Maar dat komt u niet uit. U heeft genoeg van het verdrietig zijn. Het staat u tegen, hoe u bent. Speelt er een gevoelig liedje op de radio, dan snikt u mee met de muziek. U bent een worm gevonden, vindt u, en dan op een ochtend neemt u het wilsbesluit dat het verdriet over is. Het is genoeg geweest. Die ander komt toch niet terug, en het is tijd om naar de toekomst te kijken. Ziezo, liefdesverdriet verdwenen.. Een kwestie van flink zijn.

Maar dat arme hart, dat niet meer mag voelen... Laat het hart zich regeren door rationele besluiten? Neen. De gevolgen zijn ernaar.

Binnen de korste keren na het moment van uw wilsbesluit, bent u verliefd. Niet zomaar een lenteverliefdheidje, neen, groots en meeslepend, en deze is voor altijd, eeuwig, en ook voor de tijd erna.

Na enkele weken al is het fini.

Wie te vroeg uit het liefdesverdriet vlucht, valt er ruggelings in terug.

U negeerde signalen die suggereerden dat deze Geliefde misschien en zeer waarschijnlijk niet de ware was. U legde alles uit in uw eigen voordeel, omdat u beslist wilde dat het goed was. De ander was gewoon eenzelvig en moest erg wennen aan uw hartstocht, vandaar dat de ontmoetingsfrequentie zo laag was. Of die ander hield niet van telefoneren, en dat die ex-Geliefde inwoonde was alleen omdat die nog geen ander huis had, en uiteraard gingen ze goed met elkaar om, u begreep alles best.

Maar u begreep alles op een eigen manier. Liefde maakt niet blind, wanhoop wel.

Denk terug aan de laatste keer dat u griep had. Hoe was u de laatste dagen? Precies: ongedurig. Rusteloos. Te ziek om op te staan, al genezen genoeg om uit bed te blijven. Maar toch wist u, dat het beter was om alle bacillen uit te zieken. Geforceerd naar buiten gaan, leverde een terugval op. En dan kon u weer opnieuw beginnen met hoesten en niezen en trillen van de koorts.

Zo is het ook met liefdesverdriet.

Op het moment dat uw verdriet u verveelt, bent u in de laatste fase. Dat is goed nieuws. Nog maar een handvol zakdoeken vol te snikken. Gebruik die dan ook, Liefdescursisten. Elke traan moet gelaten worden, als het hart wil schreien. In de liefde is het nu eenmaal zo, dat het hart regeert.

Aanstaande maandag leid ik u veilig langs een ander liefdesravijn. Er zijn Liefdescursisten die een manier hebben gevonden om zich vast te klampen aan het verleden. Zij vergelijken op iedere mogelijke Geliefde met die Ene die er eens was, maar nu niet meer.

Zulk dwangmatig gedrag roept beklemmende vragen op, en de antwoorden hoort u op maandag 17 mei van moi,