Lopen, Struikelen, Opstaan

Leiden, maandag 7 juni 2004

Lieve Liefdescursisten,

Alweer is er een cursusjaar met liefdeslessen ten einde gekomen maar vreest niet, de lessen zullen vrijwel eeuwig hier te vinden zijn. Dagelijks zoeken velen van u advies en steun, of bemoediging of een hand voor hun ogen, zodat ze het gevreesde afscheid kunnen negeren. Elk liefdesverdriet kent een eigen verloop en een specifieke ellende maar de uitkomst is hetzelfde: uw verdriet gaat over of wordt verdraagbaar.

Dat gaat vanzelf, vooral als u meewerkt. Stalkers bijvoorbeeld, doen er aanzienlijk langer over om de verloren Geliefde los te laten. Zij dolen rond in het schemergebied tussen liefde en misdaad, waarin ook de crime passionel plaats vindt. Ik ben daar mordicus tegen. Temeer daar moi in enkele gevallen de neiging tot liefdesmoord hevig in heur hart voelde bonzen en toch doorzag hoe verkeerd zou wezen de man om te leggen.

Ik herhaal: liefdesverdriet gaat over of het wordt draaglijk. De menselijke natuur schaaft het hele pijnlijke van het voelen vanzelf af, als het maar erg genoeg is en lang genoeg duurt.

U kunt daar passief op wachten of niet. In het laatste geval bestudeert u de Liefdescursus.

Nog enkele woorden, voordat ik u naar de zomer stuur.

Juist als u denkt, dat alles over is, komt de terugval. U bent mismoedig of het ooit nog wat met uw leven wordt, vindt alles nutteloos en weet opeens zeker dat de enige tijd waarin u gelukkig was, die met de verloren Geliefde is. Dit is een desillusie. Dit is een terugval.

Hoe klimt men daaruit?

Door de tijd voorbij te laten gaan. Door u de ellende te herinneren. En ook door een lijstje van minder ideale eigenschappen van de Geliefde te herinneren.

Dan zoekt u afleiding. Nieuwe indrukken. Geen obsessief vluchtgedrag, Liefdescursisten! Denk erom.

De terugval gaat over. U struikelt en staat op. En u loopt weer, op weg naar de volgende dag, die beter zal zijn.

.

Uw liefdesverdriet kan uw hart verscheurd hebben, en u bang en wantrouwig voor een nieuwe liefde maken. Wie weet wat u te wachten staat, denkt u, rustig aan, eerst zien, dan geloven. Het is een angstgedachte, die uw kansen op liefde aanzienlijk vermindert. Uit angst is nooit liefde geboren.

Er is maar één vraag die er werkelijk toe doet. Overzie uw liefdesroman, hoe het begon, de vreugdes die er waren, het geluk. Denk korter aan de neergang.

Beantwoord nu de vraag: is dit het waard geweest?

Was de vreugde het verdriet waard?

De liefde het verdriet?

Als u ja zegt, kunt u weer liefhebben. Zegt u nee, dan dient u de volgende keer dieper, intenser en vollediger lief te hebben. U hoort zo lief te hebben, dat de liefde elke traan die u eventueel zult laten, waard is. Anders kunt u het beter laten.

En nu, mijn dierbare Liefdescursisten, laat ik u los. Ga de zomer in. Voel de warmte van de zon, ervaar de liefde in uw hart. Probeer het in ieder geval. Wie liefde zoekt, moet beginnen liefde te geven. Toe maar.

Als de dagen korter worden en de nachten eenzamig koud zijn, keer ik bij u terug. Dan zult u weer geborgen zijn bij moi,